07.04.2016 r. na zaproszenie prof. Renaty Tańczuk gościłam na zajęciach Ja, my, oni w kolekcjach III roku kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Tematem spotkania była ankieta "Ochrona i upowszechnianie prywatnych kolekcji", którą przeprowadziłam w 2015 roku oraz sytuacja środowiska kolekcjonerskiego.
Moje refleksje dotyczące realizacji ankiety stanowiły rozszerzenie raportu, który dzięki prof. Renacie Tańczuk studentki i studenci znali. Opowiadałam o prowadzonych przez siebie pracach związanych z ankietowaniem, jak również o problemach na jakie napotkałam w trakcie tego działania. Wywód połączony był z moimi przemyśleniami na temat środowiska kolekcjonerskiego, które uznaję za niejednorodne, mające trudności w zdefiniowaniu własnych priorytetów i w efekcie działające niekonsekwentnie. Po przedstawieniu przeze mnie postaw kolekcjonerów z jakimi zetknęłam się podczas badania, jedna ze studentek wskazała na paradoks: obawy kolekcjonerów o kolekcje są ważniejsze od kolekcji. Uważam, że warto, by dojrzali kolekcjonerzy zwrócili uwagę na ten wniosek, gdyż wypłynął on od młodej osoby, postrzegającej kolekcje z perspektywy zupełnie odmiennej niż ich punkt widzenia.
Studentki i studenci obecni na spotkaniu piszą licencjackie prace o kolekcjonerstwie. Na potrzeby tychże prowadzą rozmowy, ankietują ludzi posiadających kolekcje. Przy okazji dyskusji o kolekcjach osieroconych jedna ze studentek przywołała rozterki swoich rozmówców, 30-letnich kolekcjonerów płyt winylowych, stawiających sobie pytanie: "Co się stanie z płytami, gdy umrę?". W moim odczuciu, obecne środowisko kolekcjonerskie powinno traktować takie reakcje, jako sygnał do zrewidowania własnych poczynań w zakresie budowania stabilnego systemu ochrony kolekcji prywatnych.
Pani prof. Renacie Tańczuk, której naukowy dorobek dotyczący kolekcjonerstwa jest nie do przecenienia, serdecznie dziękuję za zaproszenie na zajęcia. Studentkom i studentom kulturoznawstwa dziękuję za uwagi i konfrontację, która była dla mnie ważna.
Bernadetta Czapska
