W słowach kluczowych znów brakło kolekcjonerstwa

XII konferencja z cyklu Życie prywatne Polaków w XIX wieku koncentruje uwagę na jednej z najważniejszych właściwości człowieka – jego dążeniu do kontaktu z innymi ludźmi, czyli nawiązywaniu relacji i budowaniu społecznej identyfikacji. Pytanie o więzi społeczne w XIX w. to przede wszystkim pytanie o interakcje jakie zachodziły pomiędzy jednostkami, o czynniki powodujące łączenie się jednostek w zbiorowości, o funkcje jakie spełniały więzi, o formy obyczajowe, jakie przybierały, wreszcie o przyczyny trwałości lub rozpadu grup. XIX stulecie to epoka głębokich przeobrażeń społecznych, czas wielkich wędrówek, odrywania ludzi od ziemi i przecinania korzeni, rozpadu starych struktur społecznych, emancypacji, urbanizacji i industrializacji. Wzrost mobilności społecznej prowadził do rozpadu tradycyjnych więzi i tworzenia nowych struktur relacji. INFO